ПЕРЕМИРЬѤ

ПЕРЕМИРЬ|Ѥ (6*), ˫А с. Перемирие, временное прекращение военных действий:

а ѹ томь перемирьи кто кому криво ѹчинить. надобѣ сѧ ѹпоминати старѣишему. и ѹчинити тому исъправу. Гр 1350 (1, ю.р.); тѣ послове ѹчинили межы на(с) перемирье от оспожына заговѣнь˫а до дмитриева дни межы на(с) воины нѣтъ. Гр 1372 (3, моск.); а что кнѧ(з) михаило. на первомъ перемирьи на другомъ и на третьемъ котора˫а бу(д)тъ мѣста пограби(л) в нашеи оч҃инѣ… то кнѧ(з) михаилу по исправѣ подавати наза(д) по докончанью кнѧ(з) великого олгѣрда… а отъ сего перемирь˫а… иметъ кнѧ(з) михаило что пакостити… или грабити нам сѧ с нимъ вѣдати самимъ. Там же; а на семъ перемирьи и докончаньи межы на(с) (с олгѣрдомъ) воины нѣтъ до дмитриева д҃ни. а на семъ перемирьи и докончаньи от великого кн(з)ѧ от олгѣрда. и ото кн(з)ѧ отъ кестуть˫а и ото кн(з)ѧ от великого отъ свт҃ъсл(в)а целовали кр҃тъ кнѧ(з) бори(с) костѧнтинови(ч) … дмитрии обѣручевъ меркуреи петръ. лукъ˫анъ. Там же.


Смотреть больше слов в « Словаре древнерусского языка (XI-XIV вв.)»

ПЕРЕМОГАТИСѦ →← ПЕРЕМЕТАТИ

T: 95