ВЕЛЕЯДЬѤ

ВЕЛЕ˫АДЬ|Ѥ (1*), -˫А с. То же, что веле˫адениѥ:

˫ако ѡ(т) веле˫адь˫а бываѥть недоугъ, ѡ(т) недоуга же ражаѥть(с) ѡгнь жьжениѥ (ἐξ ἀδηφαγίας) ГА XIIIXIV, 102а.


Смотреть больше слов в « Словаре древнерусского языка (XI-XIV вв.)»

ВЕЛИИ →← ВЕЛЕХВАЛЕНИѤ

T: 72