ѥгда же къ малымъ скимникомъ приходѧть пьрсты кр(с)тьны образъ на главѣ ихъ налагають. УСт XII/XIII, 266 об.;
˫Ако подобаѥть двьри и заворѹ и ѹздѹ налагати ѹстомъ. Изб 1076, 95 об.; а на излишноѥ по||хотѣниѥ мѣру налагати ѹздѹ въздержани˫а.СбХл XIV, 117–117 об.; и бъдѧще на дѣла достоина˫а бл҃жнаго покорени˫а. сими бо сп҃саѥми ни ѥдино˫а же скорби на скорбь налагающе. (λυπεῖν εἴωϑεν) ФСт XIV, 38г;
прилѣжнымъ иконникомъ многажды налагати вапы. ГБ XIV, 210а.
и въ народѣ ѹбо ѡсѹжениѧ не налагають на нь [троеженца] КР 1284, 184г; подобаѥть бо б҃ию иѥрѣю... ѥпитеми˫ами. бещиньника наказати. а не ранами и ˫азвами. на чл҃вчьска налагати телеса. (ἐπιπηδᾶν) ПНЧ 1296, 30, не ˫ако супостатъ ли врагъ налага˫а су(д) || не гѡрекъ буди судии. МПр XIV, 57–58.
Смотреть больше слов в « Словаре древнерусского языка (XI-XIV вв.)»
1) накла́дывать, налага́ть 2) распоряжа́ться 3) поруча́ть 4) налга́ть, навра́ть, оболга́ть
налга́ться, навра́ться