БЛАГОВѢСТОВАТИСѦ

БЛАГОВѢСТ|ОВАТИСѦ (1*), -ОУЮСѦ, -ОУѤТЬСѦ гл. Быть возвещаемым, провозглашаемым:

бл҃говѣстуеть(с) часъ прiшестви˫а д҃не. на дѣ(ѩ)ниѥ дѣлъ свѣта. КР 1284, 52б; εὐαγγελίζομαι Вост., I, 18.


Смотреть больше слов в « Словаре древнерусского языка (XI-XIV вв.)»

БЛАГОВѢСТЬНИКЪ →← БЛАГОВѢСТОВАТИ

T: 153