ОБОУЗДАТИСѦ

ОБОУЗДА|ТИСѦ (1*), -ЮСѦ, -ѤТЬСѦ гл. Страд. к обѹздати во 2 знач.:

Лютъ конь ѹздою въздержитьсѧ, а скоръ гнѣвъ ѹмомъ ѡбѹздаетьсѧ. (μετογονται) Пч к. XIV, 61 об.


Смотреть больше слов в « Словаре древнерусского языка (XI-XIV вв.)»

ОБОУЗДОВАѤМЪ →← ОБОУЗДАТИ

T: 490